Vandaag weer heerlijk gewandeld in het bos. De eerste herfstkleuren laten zich al zien en de vruchten vallen van de bomen. De bospaden liggen bezaaid met kastanjes, eikels en beukennootjes. Het is duidelijk herfst. De tijd dat het blad langzaamaan veranderd van kleur, en de bomen geleidelijk aan hun blad gaan loslaten. Zo kan de boom beter overleven en vergroot hij zijn kans om de winter goed door te komen. Voor ons is de herfst eveneens een tijd om te bezinnen wat wij willen loslaten in ons leven. Om te kijken naar wat ons energie kost of juist energie geeft. Welke overtuigingen leveren ons positieve resultaten op, en welke juist niet.
De herfst is de tijd dat de dagen korter worden, de tijd dat de temperatuur daalt en we ons meer gaan terugtrekken in de warmte en stilte van ons eigen huis. De corona maatregelen doen daar nog een schepje bovenop. We worden min of meer letterlijk gedwongen ons naar binnen te keren, en worden door alle weggevallen activiteiten buitenshuis, op ons zelf terug geworpen. Het is de tijd van balans opmaken. Van in onszelf keren en voelen en inzien waar we afstand van mogen doen. Bewust worden van ons doen en laten. Van dingen opruimen en kijken wat we willen bewaren. Dat geeft duidelijkheid en overzicht. Dat geeft rust in ons hoofd en hierdoor zien we beter wat echt belangrijk voor ons is. Zo kun je bij jezelf blijven, loslaten wat niet langer van belang is. Zo komt er meer ruimte voor wat je ten diepste voelt wat jouw weg is.