Toegeven dat je soms bang bent of somber, en deze gevoelens ook echt te durven voelen, dat vinden we vaak niet zo gemakkelijk. We gaan deze gevoelens liever uit de weg. En evenmin staan we graag stil bij een verborgen verdriet dat in ons is. Liever zoeken we de afleiding en drukken we zware gevoelens weg. Of we gaan er mee in gevecht, denken dat er iets helemaal mis is met ons of met de situatie waarin we verkeren. Maar toch zijn ook deze gevoelens een deel van ons, en willen ze even graag gezien en gevoeld worden als alle andere gevoelens die ons juist blij en gelukkig maken. Ze hebben onze liefdevolle aandacht en erkenning nodig om geheeld te kunnen worden en de energie in ons lichaam weer te doen stromen. Zo dobber je makkelijker op de golven van het leven mee, in plaats van iedere golf te bevechten of te omzeilen.
We ontkomen er niet aan in ons leven, dat we ons niet altijd even gelukkig voelen. En soms zijn er zelfs langere periodes in ons leven die we als zwaar of stressvol ervaren. Juist dan is het goed om bij jezelf stil te staan. Te erkennen en te accepteren dat je je bang voelt, boos misschien of onzeker. Wanneer je met je aandacht naar dit gevoel toe gaat, mag je JA zeggen tegen alle onrust, emoties of gedachten die er op dat moment zijn. Zij zijn evengoed een deel van je die jou als mens compleet maken. Ze horen bij het leven en vragen om je aandacht. Je mag alle gevoelens en gedachten toestaan er te zijn, en deze vanuit liefde bezien. Er is niets mis met jou of mij wanneer we niet altijd happy zijn, ook al houden we de schijn dat het altijd goed met ons gaat graag op. Jezelf kwetsbaar opstellen maakt je juist zacht en krachtig tegelijk. Bovendien zit er achter elke emotie een verhaal die je iets over jezelf vertelt, en dat verhaal is zeker de moeite waard om gehoord te worden.