Wat niemand voor mogelijk had gehouden, is nu toch aan de orde. De wereld valt voor een groot deel stil, en we worden enigszins teruggeworpen op onszelf. Het rumoer van de mensen valt stil, de deuren gaan dicht en de straten blijven leeg. Wat een onwerkelijke situatie in deze tijd van drukte en van volgeplande agenda’s. Wat is er aan de hand dat dit nu gebeurd? Ik ben ervan overtuigd dit alles niet zomaar plaatsvindt en dat het wellicht te maken heeft met de onstuimige gebeurtenissen die bij deze nieuwe tijd horen. Ik weet niet of ik de enige ben, maar ik heb een beetje het gevoel alsof alles en iedereen tot rust komt, even stilstaat, hoewel ik mij tegelijkertijd realiseer dat onder andere de mensen in de zorg overuren maken. Alle respect en bewondering voor hen, want er wordt een extra beroep op hen gedaan.
Misschien is het een goed moment om even extra stil te staan bij alles wat zo vanzelfsprekend voor ons is geworden. We rennen en vliegen van het een naar het ander. Nu de contacten met je collega’s, je vrienden en familie voor een groot deel tijdelijk wegvallen, merk je opeens ook hoe fijn die contacten eigenlijk zijn. Het verbindt ons met elkaar en schept een band. Hoe fijn is het dat je dankbaar kunt zijn voor ieder contact met de mensen om je heen. De ontmoetingen met je familie, je vrienden, de buren waar je af en toe een praatje mee hebt. Maar hoe mooi is het ook dat je weer meer tijd hebt voor je eigen gezin, voor elkaar.
Ik hoop van harte dat ondanks de bijzondere situatie waarin we nu zitten, er ook iets goeds uit mag voortkomen. En ik denk dat dit al gebeurt door de vele helpende handen die worden uitgereikt naar elkaar, de spontane samenwerking die plaatsvindt tussen verschillende instanties.
Ik wens iedereen heel veel sterkte in deze bijzondere tijd en hoop van harte dat iedereen gezond mag blijven. Pas goed op jezelf en op elkaar!